Dag 1

Volgens mij is dit al de derde dag, gerekend vanaf mijn vertrek uit Nederland op woensdagmorgen. Want hier is het nu vrijdagmorgen half 9!

Maar dat maakt niet uit. Ik zal iedereen helemaal bijpraten, dus reken voor deze keer maar op een uitgebreid verslag. Het moge inmiddels wel duidelijk zijn dat ik dus heelhuids aan de overkant ben gekomen!

Een ieder zal begrijpen dat ik na 5 jaar toch redelijk gestrest was over m’n reis. Dus alles zo goed mogelijk proberen voor te bereiden. Ticket en visum waren al geruime tijd geregeld, maar nu de dag nadere van vertrek moesten alle punten nog op de i.

Vrijdags teruggekomen van de Bosrand, gelijk alle was weggewerkt, dan heeft Mart daar geen omkijken naar. Zaterdag de kaas ingeslagen, zelfs de kaasboer vroeg zich af of dat wel mocht. Ja hoor, dat is geen probleem.

Zondag kwam iedereen nog even langs om gedag te zeggen, dat was heel gezellig.

Maandag alles even proef ingepakt, om te kijken of ik niet boven de 30 kg kwam. Dat viel mee, ik zat op 26 kg, over 2 koffers verdeeld. Zelfs m’n fietshelm mee gewogen! Die was ik vergeten in te pakken, dus ik stond op de weegschaal met de koffer in m’n hand en de helm op m’n hoofd. Zo jammer dat we daar geen foto van hebben gemaakt!

Inmiddels hadden we besloten om maar met de trein naar Schiphol te gaan, heel Krommenie ligt plat vanwege de afsluiting van de noordelijke brug, dus om Krommenie uit te komen is al een ding. Rond Amsterdam is het ook een puinhoop, de trein is de meest betrouwbare optie, hoopten we.

Maandagavond wilde ik met behulp van Floris alvast online inchecken. Maar dat ging niet, want mijn paspoort is nog maar vijf en halve maand geldig, en dat moet minimaal 6 maanden, vindt Singapore Airlines. Toen brak het zweet me uit, want stel dat ze dat ook bij de balie niet accepteren? Dinsdag eerst de Airlines gebeld: antwoord was bel de Australische ambassade maar. Maar die nemen geen telefoon op, verwijzen naar de website. Daar staat duidelijk dat het wel geadviseerd wordt om een paspoort te hebben dat nog 6 maanden geldig is na aankomst, maar dat het niet perse moet. Toen gekeken bij Singapore, ja, daar wel, als je het land in wilt. Maar ik ga alleen maar door de transfer zone. Vanuit Australië zocht Evert ook mee, en onze conclusie was dat het moest gaan lukken. Ik verzeker je, dat ik er toch niet helemaal gerust op was, en dat de laatste nacht in het Hollandse niet geweldig was.

Woensdag stonden we vroeg op, ik moest om 8 uur op Schiphol zijn. Na een laatste vers geperst sapje van mijn lieverd, een ontbijtje hoefde ik nog niet zo vroeg, met de auto naar het station. Het gewicht van de koffers was namelijk niet evenredig verdeeld, de grote woog 21, de kleine 5 kg. De eerste hobbel was genomen: op tijd op het station, onze OV passen werkten nog, na bijna 4 jaar ongebruikt te zijn vanwege corona, en, jawel, de trein reed op tijd!

Op Schiphol eerst maar inchecken, dan weten we zeker dat het allemaal lukt. Er stond al een rijtje, maar het wachten was niet vervelend, doordat we gezellig contact hadden met een mevrouw uit Nieuw Zeeland die terug ging na familiebezoek. Mart liep met me mee om de koffer op de band te tillen. Gelukkig, ze moest wel 3 x mijn paspoort door de gleuf halen, maar ik kreeg m’n boardingpassen zonder enig commentaar! Wij weer terug naar de hal, even de mee gebrachte thee en krentenbollen genuttigd, het was inmiddels half 9, dus dat ging er wel in.

En toen maar kus, dag, tot over 3 weken en snel weglopen, zodat we elkaars tranen niet zagen. Want we zijn allebei niet goed in afscheid nemen.

Door security, dat ging gesmeerd, langs de douane, ging ook gesmeerd. En dan valt alles eigenlijk ook van je af, het is zover, je kan bij wijze van spreken ook niet meer terug. Deze handige vrouw logde bij de gate in op de WiFi van Schiphol, zodat ik mooi mijn krant kon lezen tijdens het wachten. Eenmaal aan boord dacht ik nog even dat ik 3 stoelen had, maar nee, er kwam een echtpaar naast me, de vrouwelijke helft zat naast mij. Aardig stel, we hebben geregeld een praatje gemaakt. Ze waren net in de 80, en gingen naar haar broer in Indonesië, die daar zijn 50 jarig priesterschap vierde. Dus wat de leeftijd aangaat kan ik ook nog wel een tijdje blijven vliegen!

We landden geheel volgens schema op Singapore Airport, dus dit x zou ik met gemak de korte overstap hebben gehaald. Maar nu kon ik even contact leggen, ik slaagde er wederom in om op de luchthaven WiFi te komen!, eerst met Mart, die daarna gelijk in bed kroop, en daarna bellen met Evert over hoe het ophalen zou verlopen. En dat was heel plezierig, want ik wist op dat moment nog niet beter dan dat Jasmin mij zou oppikken bij de Kiss en Ride van Brisbane Airport. De plannen waren echter gewijzigd. Het eerste plan was dat Jasmin, die in Brisbane was met haar vriendin voor een “meiden” uitje, mij zou oppikken om 20 uur, ik zou bij ze slapen in hun Air B en B, en dan naar BliBli met elkaar op vrijdag.

Jasmin haar vriendin moest echter donderdag met spoed naar de tandarts, en Jasmin onverwacht vrijdags naar een uitvaart in Brisbane. Jasmin had geen auto meer daar, die had de vriendin mee, dus Jasmin heeft me nu met de trein opgehaald. Verder ben ik nu vandaag, vrijdag dus, alleen in Brisbane. Evert haalt vanmiddag de jongens uit school, en komt dan hierheen, morgen is namelijk de jongste van de broer van Jasmin jarig, en die wonen hier in Brisbane. Dat feestje stond al op de planning, maar nu heeft Jasmin een nacht bijgeboekt, en blijven we allemaal hier in het appartement slapen, en gaan dan zaterdag na het feestje met elkaar weer terug. Anders blijven we heen en weer rijden. Omdat we niet met z’n allen in de auto passen, gaat er een volwassene met een van de kinderen met de trein terug. Dat is hier tegenwoordig goed geregeld, om het openbaar vervoer te promoten kost dat voor iedereen 50 cent per rit. Dollarcent wel te verstaan, dus dat is nog geen eens 50 eurocent. Kabinet Schoof, ik heb hier een goeie tip voor jullie!

Als ik het log klaar heb, ik heb zowat een blaar op m’n vingers inmiddels, ga ik de plattegrond van Brisbane bestuderen, en een toeristische wandeling maken! Ik zit redelijk dicht bij Romastreet Parkland, dus ik denk dat ik daar een kijkje ga nemen. Vanavond gaan we met elkaar picknicken bij de rivier, dat is ook een hele mooie wandeling.